-
1 czarować się
[чаровачь шіĕ]v.ndk -
2 czarować
czarować k-o fam. jemandem etwas vormachen, jemanden beschwindeln;czarować (uprawiać czary) zaubern, hexen;czarować się fam. sich etwas vormachen -
3 czar|ować
impf Ⅰ vt 1. (wzbudzać zachwyt) to charm, to enchant- czarować kogoś czymś to charm sb with sth- czarował ją swym głosem i uśmiechem he charmed her with his voice and smile ⇒ oczarować2. pot., iron. (zwodzić) to sweet-talk pot.; to beguile książk.- czarował matkę, że od jutra zabierze się do pracy he sweet-talked his mother, saying he’d get down to work the next day- dyrektor czarował załogę obietnicami podwyżek the director beguiled the workers with promises of rises- czarował naiwne kobiety, obiecując im małżeństwo he led naive women on a. strung naive women along with promises of marriage pot.- przestań mnie wreszcie czarować i powiedz, jak było naprawdę stop leading me up the garden path a. stop having me on GB pot. and tell me what really happened- nie czaruj, i tak ci nikt nie uwierzy! stop trying to pull the wool over our eyes, nobody will believe you anywayⅡ vi (czynić czary) to cast spells, to work magic- umieć czarować to have magical powersⅢ czarować się pot. (łudzić się) to fool oneself; to kid oneself pot.- nie ma się co czarować – ten film jest kiepski let’s not kid ourselves, it’s a bad film- nie czarujmy się, nie mamy szans na zwycięstwo let’s be honest, we don’t stand a chance of winningThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czar|ować
-
4 oczarować
czarować k-o fam. jemandem etwas vormachen, jemanden beschwindeln;czarować (uprawiać czary) zaubern, hexen;czarować się fam. sich etwas vormachen -
5 чаруватися
czaruwatysjaдієсл.
См. также в других словарях:
czarować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} czarować (w zn. 3.) jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie czarujmy się, przecież dobrze wiemy, o co naprawdę tu chodzi. Bokserzy czarowali się pozorowanymi atakami, czyhając na okazję do zadania nokautującego ciosu. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wdzięk — m III, D. u, N. wdziękkiem 1. blm «ogół cech stanowiących o tym, że ktoś lub coś sprawia miłe wrażenie; czar, urok, powab» Dziewczęcy, młodzieńczy wdzięk. Naturalny, przyrodzony, wrodzony, swoisty wdzięk. Niewymuszony, niewysłowiony, subtelny,… … Słownik języka polskiego
pochlebny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażający pozytywną ocenę, uznanie; aprobujący, pochwalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pochlebna ocena, opinia, pochlebne świadectwo. Pochlebne głosy, sądy … Langenscheidt Polski wyjaśnień
